Wethouder Van Staalduinen: ,,Historisch Jaarboek ieder jaar een feestje om te lezen’’
Wethouder Carlieke van Staalduinen heeft op zaterdag 2 september op een drukbezochte bijeenkomst in de Dorpskerk van ’s-Gravenzande het eerste exemplaar van het historisch Jaarboek 2023 van het Genootschap Oud Westland in ontvangst genomen.
De in juni aangetreden wethouder presenteerde zich kort. Geboren in Monster en al veertig jaar woonachtig in ’s-Gravenzande noemde de wethouder het jaarboek ‘ieder jaar een feestje om te lezen.’ Zij prees het Genootschap Oud Westland. ,,Geweldig het werk dat u doet en de inspanning, die u zich getroost’’.
Tijdens de bijeenkomst sprak Peter Smit, voormalig archivaris van de gemeente Westland en een van de auteurs over het bedrijf Waling van Geest. Voor de oudere Westlanders staat Waling van Geest voor de bananenboot, die tot in de jaren zeventig van de Cariben naar het Westland voer.
Drie zonen
Zoals zoveel grote Westlandse bedrijven was de start bescheiden. De Monsterse kweker was in de jaren twintig van plan een tuin voor zijn drie zonen te kopen maar deze hadden andere gedachten. De zonen maakten de inschatting dat zij met de teelt en het zelf verhandelen van bloembollen meer konden verdienen. Hun kantoor met woonhuis en een aantal pakhuizen bevond zich aan de Monsterseweg 117, nabij de huidige Toyota garage.
Na de oorlog stortten de drie broers zich op de invoer van bananen uit het Caribisch gebied naar Europa. Al snel voeren er twee grote bananenboten, later uitgebreid met een aanzienlijke vloot van koelschepen, die in acht dagen, de tocht van de Cariben naar Europa maakten.
Ook in Nederlanden waren de drie volop actief. Daarbij was de bedrijfsfilosofie om alles zoveel mogelijk in eigen hand te houden. Aan de Einsteinstraat in ’s-Gravenzande werd een garage gebouwd voor stalling en onderhoud van de vrachtwagens, die kistjes met Westlandse groente en fruit naar de haven van Maassluis transporteerden.
Koeien
Vanuit Maassluis gingen de tuinbouw-producten met de boot naar Engeland. Aanvankelijk naar Ipswich maar later naar Boston omdat deze haven geschikter was om de containers aan land te brengen. Op de terugweg werden koeien meegenomen. Meestal kwam het vlees na slacht in Nederland bij de Amerikaanse troepen in Duitsland terecht. In de beste jaren werden er 150.000 koeien per jaar naar Nederland vervoerd.
Doordat het vervoer via Maassluis tegen zijn grenzen aanliep, besloot Waling van Geest te verkassen naar Rotterdam. Tot verdriet van veel werknemers werden de kranen gedemonteerd en verplaatst naar Rotterdam. In 1986 kwam de derde generatie Van Geest aan het roer. Hier stopte de lezing van Peter Smit: ,,Wat er daarna is gebeurd, kunt u lezen in het jaarboek’’.
