Wil van den Bos en Leen Valstar erelid

Oud-voorzitter drs. Wil van den Bos en oud-secretaris ing. Leen Valstar zijn beiden door de Algemene Ledenvergadering benoemd tot erelid van het Genootschap Oud-Westland. Wil van den Bos heeft het voorzitterschap vijftien jaar bekleed. Leen Valstar was twaalf jaar lang secretaris. Er kwam veel tot stand tijdens hun bestuursjaren. Het ledental steeg van 350 naar 570 leden. Het jaarboek kreeg een facelift en er kwamen bedrijfsexcursies. De Oud-Westlandprijs werd ingevoerd om bijzondere verdiensten voor streekcultuur en historie te belonen. Er verscheen een viertal boeken, zoals Monumentaal Westland, Schilders van het Westland, Joods Westland en recent Buitenplaatsen van het Westland.

Bestuurslid Harry Groenewegen sprak Wil van den Bos en Leen Valstar toe: ,,Het waren bestuurders met ruime ervaring, die ze aanwendden voor het Genootschap’’, zei Groenewegen ,,Het was een duo, zoals het een echte voorzitter en secretaris betaamt. Ze wilden geen DB, dagelijks bestuur, genoemd worden, maar soms leek het erop. Altijd scherp, stipt, tot aan het eind, tot aan het eind van elke vergadering. En vooraf kenden ze hun stukken. Ze waren duidelijke vertegenwoordigers van het Genootschap naar buiten toe. Ze kwamen duidelijk uit hetzelfde nest en waren zich wellicht daardoor zeer bewust van de pluriformiteit van het Genootschap en handelden daar ook naar. Ze waren recht door zee.’’

Over Wil

,,Wil, is in zijn element en op zijn sterkst bij het inspreken voor bijv. de Druiventuin in de Westlandse Gemeenteraad. Hij brak een lans voor Cultuur: er moet een Westlands Kunstmuseum komen. Anderen nemen nu het stokje over. Hij is een taaie: ’s morgens om vier uur bij Maarten van der Schaft stapten we doodleuk naar buiten en het boek Schilders van het Westland was klaar. Brief naar Hendrick de Keizer, waarin werd duidelijk gemaakt dat het Genootschap niet zou accepteren, dat de plaquette van de voormalige synagoge gehaald zou worden. Afspraak is afspraak. Hij heeft een bijzondere humor, die indien nodig ook aangewend werd op moeilijke momenten. En tot slot, Hij heeft een dik boek geschreven, De Poortwachter, nog te koop bij Vingerling achterin de zaal.’’

Over Leen

Leen, kenmerkt zich door stiptheid in de organisatie van de lezingen, algemene gang van zaken, details, financiën, kritisch tot op het laatste moment en letter. Volhoudend, wat is er in het verleden besloten en vooral wat is de grote lijn. Zorgvuldigheid. De excursies vooraf doornemen en bezoeken. In een woord “Solide”.

Wil heeft ’n dikke pil geschreven en Leen is aan het schrijven voor het jaarboek 2019 en 2020, ‘n special over WOII, over familie Valstar. Tot slot mijne dames en heren: Op beiden kon je bouwen en rekenen, ook in het persoonlijke vlak. Ze hebben het genootschap opgestuwd, het is een solide, gedegen en springlevende vereniging geworden, die door de politiek is opgemerkt.’’

Jan Maat nieuwe voorzitter Genootschap Oud-Westland

Dr. Jan Maat is de nieuwe voorzitter van het Genootschap Oud-Westland. De Algemene Ledenvergadering ging op 12 februari unaniem akkoord met de voordracht van het bestuur. Jan Maat is in 1952 in s-Gravenzande geboren. Hij is zoon van molenaar Maat. Na de HBS studeerde hij scheikunde in Leiden, welke studie hij afrondde met een promotie. Maat werkte 32 jaar voor Unilever en vervolgens zes jaar als directeur van het Top Institute Food and Nutrition in Wageningen. Op de ALV werd eveneens bekend dat drs. Liduin Badoux-Grootscholten het secretariaat gaat vervullen. Zij was reeds lid van het bestuur.

Jan Maat vindt het belangrijk dat in het Westland meer aandacht voor geschiedenis komt. In het Westland wordt niet altijd zorgvuldig omgegaan met het culturele erfgoed. Dat kan anders door in de maatschappelijke en politieke besluitvorming meer rekening te houden met het historisch perspectief.

Het onwaarschijnlijke maar waargebeurde verhaal van Jan van Brederode

Professor van Frits van Oostrom won de libris geschiedenisprijs 2018 met zijn boek Nobel Streven. De ondertitel luidt: ‘Het onwaarschijnlijke maar waargebeurde verhaal van ridder Jan van Brederode.’ Van Oostrom sprak op 12 december in De Lier voor 150 aanwezigen over dit onwaarschijnlijke leven.

Hooggeboren maar tragisch geëindigd in een massagraf na de slag bij Azincourt. Zo vatte Van Oostrom het leven van Jan van Brederode samen. Hij werd in 1372 geboren op kasteel Santpoort als zoon van Reinoud van Brederode, die behoorde tot een van de vier belangrijkste adellijke families van Holland. Toen hij 18 jaar oud was, overleed zijn vader en werd Jan de 7^de heer van Brederode. Hij had er belang bij snel te trouwen en kinderen te krijgen. Bij kinderloosheid zou het hele familiebezit bij overlijden in handen van de graf van Holland vallen’’, zei Van Oostrom. Er kwam een gearrangeerd huwelijk met Johanna van Abcoude tot stand, dat kinderloos bleef.

Kloosterroeping

De vader van Johanna wist wat zijn dochter waard was en stelde strenge financiële eisen. Jan werd verplicht om jaarlijks een grote som contanten te betalen aan zijn schoonvader, die niet schuwde juridische procedures te starten om zijn geld binnen te halen. Jan en Johanna besloten vanwege kinderloosheid hun huwelijk te ontbinden. Volgens de katholieke kerk is dit alleen toegestaan bij een kloosterroeping. Jan trad terug als heer van Brederode en zijn broer Walraven werd de nieuwe heer.

Jan werd monnik bij de Kartuizers, een zeer strenge kloosterorde met vegetarische maaltijden. ,,Alleen op donderdag werd er een ei gegeten bij het water en het brood,’’ zei Van Oostrom. Hij heeft dit leven slechts zeven jaar volgehouden. Om de tijd door te krijgen vertaalde hij in het klooster het Franstalige traktaat Somme de roi in het Nederlands: Des Coninx summe. Door de aanvullingen van Van Brederode geeft de tekst een mooie inkijk in de leefwereld van de Middeleeuwer.

Krijgsheer

Na het overlijden van zijn schoonvader in 1410 en bevrijd van zijn knellende financiële verplichtingen verliet Van Brederode het klooster. Rustig werd zijn leven niet. Hij bood De Engelse koning zijn diensten als krijgsheer aan. Deze wees hem de les. Van Brederode was weggelopen uit het klooster en daarom niet welkom in het Engelse leger, dat in Frankrijk vocht tijdens de honderdjarige oorlog. Hij ging vervolgens vechten aan de Franse kant. In 1415 leed het veel grotere Franse leger in Azincourt niet ver van de kanaalkust een nederlaag tegen de binnengevallen Engelsen. Brederode kwam daarbij om het leven.