Auteur: Geert Schuurman

Een dergelijke uitspraak koppel je niet zo snel aan een commerciële onderneming. Echter Rob Baan, zoon van een politieagent en mede-eigenaar van Koppert Cress,  durfde dit met volle overtuiging te stellen tijdens een bezoek van het Genootschap Oud – Westland aan zijn bedrijf.

Rob Baan en Koppert Cress

Na zijn studie aan de HAS te Dordrecht werkte hij in ruim 70 landen over de hele wereld als tuinbouwallrounder. In 2000 werd hij aangesteld als directeur van Koppert Cress en twee jaar later werd hij mede-eigenaar van dit bedrijf. Mede onder zijn leiding groeide het bedrijf van 20 naar 225 werknemers. Ook was sprake van een gigantische omzetstijging . Koppert Cress legt zich toe op het telen van microgroenten oftewel de zogenoemde cressen.

Rob Baan verkoopt zijn producten niet op de gebruikelijke wijze via de veiling of via de tussenhandel. Hij heeft zijn eigen afzetgebied gecreëerd door via beurzen koks te overtuigen van de kwaliteit van zijn product. Op dit moment levert hij aan talloze koks en wel 70.000 restaurants verspreid over de hele wereld.

Groente en gezondheid

Hij verkoopt zijn product ook met een boodschap. Er moet namelijk gezonder geleefd worden door onder meer dagelijks rond 250 gram groente te eten. Dit zal ervoor zorgen dat minder mensen met overgewicht te maken zullen krijgen en/of diabetisch type 2 krijgen. Hij heeft deze zienswijze in zijn eigen bedrijf in praktijk gebracht. Zijn werknemers krijgen dagelijks een gratis gezonde lunch aangeboden. Dit bracht hem wel in conflict met de belastingdienst.

Zijn boodschap probeert hij nu ook onder de aandacht te brengen bij diverse ziekenhuizen waaronder Reinier de Graaf er een van is. Is het niet opvallend dat de outfit van de kok dezelfde is als die van de arts? Beide beroepsgroepen zijn namelijk bezig het leven van de mens gezond te houden. Niet voor niets wordt de plek waar mensen eten, een restaurant genoemd. Een restaurant is immers een plek waar het lichaam van de mens weer hersteld moet worden.

 Effect van cressen

De kracht van cressen hebben de aanwezigen ervaren door diverse producten te proeven. De meeste indruk maakte een geel bolletje, de zogenoemde Sechuan Buttons. Slechts een paar vezels in de mond zorgde niet alleen voor een tinteling op je tong en zelfs een tijdelijke verdoving van je tong, maar ook voor de aanmaak van extra speeksel. Aften kunnen hiermee effectvol bestreden worden.

Duurzaamheid en innovatie

Tijdens de rondleiding werd duidelijk dat Koppert Cress constant bezig is met innovatie en duurzaamheid. De kassen worden op temperatuur gehouden door bodemenergie. Met name in de zomer wordt alle warmte in en om het kassencomplex in de bodem opgeslagen om in de winter te gebruiken voor opwarming. Gas wordt niet meer gebruikt. Overproductie komt in  feite niet meer voor. Het hele jaar wordt zoveel geproduceerd als de klant nodig heeft. Dus niets hoeft meer weggegooid te worden.

Een doorn in het oog zijn nog de plastiekbakjes. Men hoopt echter in 2026 dit probleem te hebben opgelost  Er wordt nu druk gewerkt aan de productie van bio plastiek.

 

Geconcludeerd kan worden dat Koppert Cress zich terecht ‘een bron van gezondheid’ noemt.

 

Klokslag half negen vertrokken negenenveertig liefhebbers van natuur en historie met de bus naar kasteel Doorwerth in Gelderland. De reis verliep rustig. Na anderhalf uur rijden hadden we de plaats van bestemming al bereikt. Op de binnenplaats van het kasteel werden we meteen verrast door de aanwezigheid van een zeer oude acacia. Deze boom was in 1678 gepland ter ere van de vredesonderhandelingen te Nijmegen en had de tand des tijds redelijk doorstaan.

Na koffie/thee met gebak genuttigd te hebben werd de groep verdeeld over drie gidsen. Door hen werden we ingewijd in de geschiedenis en de gebruiken van het kasteel. Zo kregen we te horen dat de voormalige bewoners de gewoonte hadden hun gasten in de bedkamer te ontvangen. Het bed immers werd in die tijd gezien als een pronkstuk. Gelukkig was het kasteel al van oudsher voorzien van een wc. Het vervelende was wel dat deze in verbinding stond met de buitenlucht. Hierdoor voelde het zitvlak met name in de water erg koud aan. Een lid van het personeel was daarom aangewezen om de bril van tevoren te verwarmen door er een tijdje op te zitten. Hij kreeg spoedig de naam ‘de voorzitter’.

Een rijk gevulde lunch in het Koetshuis gaf ons weer voldoende energie voor het middaggedeelte. Iedereen kon zelf bepalen welke invulling hij hieraan wilde geven. Sommigen besloten de boomgaard en de moestuin die rond het kasteel aangelegd waren, te bezoeken. Anderen daarentegen kozen voor een wandelroute van vijf kilometer door het heuvel -en waterlandschap.

Rond halfvier waren de meeste deelnemers terug te vinden op het terras van het Kasteelcafé. Nog heerlijk genietend van de zon en een drankje werd door ieder met voldoening teruggekeken op deze dag. Her en der klonken al geluiden over volgend jaar.

Kortom, ook dit jaar heeft de samenwerking tussen Groei & Bloei Westland en het Genootschap Oud- Westland geresulteerd in een geslaagd evenement.

Een jaar geleden had Jan van der Mast ons in de vorm van een lezing kennis laten maken met het bewogen leven van Jacques en Agneta van Marken. En nu op deze zonnige zaterdagochtend ging hij op locatie nog dieper in op het wel en wee van dit bijzondere echtpaar.

Rond 10.00 uur hadden 45 deelnemers zich verzameld in het Stads-Koffyhuis te Delft, waar ze getrakteerd werden op een kop thee/koffie met kruitkoek. Aldaar begon Jan van der Mast ook zijn rondleiding. Hij vertelde onder meer dat dit echtpaar Delft wakker geschud heeft door het stichten van twee ondernemingen én door het invoeren van talloze sociale hervormingen.

Na deze introductie leidde hij ons naar de stadstuin die toebehoort aan de eigenaar van het huis gelegen aan de Phoenixstraat 52. In deze woning en dat van nummer 54 hadden de van Markens een tijd lang gewoond. Deze tuin vond Jan van der Mast de juiste locatie om drie gedichten voor te dragen waarmee Jacques Agneta wist te overtuigen om met hem te trouwen. Naast deze tuin valt nog steeds te bewonderen de parfumfabriek Maison Neuve die in 1873 gebouwd werd. Deze onderneming stond op naam van Jacques, maar werd geheel bestierd door Agneta. Haar parfum bleek redelijk succesvol te zijn.

Na deze bezichtiging werden we geleid naar  en door het Agnetapark. Op diverse plekken werden we ingewijd in de historie van dit park en zijn bewoners waaronder Jacques en Agneta zelf. In feite was dit park, vallend onder het Hof van Delft, een dorp op zich zelf. Het was nagenoeg zelfvoorzienend en de inwoners werden verzorgd van de wieg tot het graf. De huisvesting was voor die tijd ook bijzonder. Elk huis had een halletje voor de schoenen en de jassen en de ouders hadden een eigen slaapkamer. Daarnaast stond hygiëne hoog in het vaandel. De inwoners kregen een eigen naam Ze werden parkianen genoemd. Wanneer een meisje van buitenaf ging trouwen met iemand van het park zelf dan werd een inwijdingsritueel uitgevoerd. Ze werd ter verwelkoming in de vijver gegooid. Het huis waar Jacques en Agneta gewoond hebben, is niet meer te bezichtigen. Nu is daar slechts een buste van Jacques en Agneta te zien. Frappant is wel dat het beeld van Agneta pas vele jaren later na Jacques geplaatst werd.

Terugkijkend was het een mooie en leerzame excursie vooral door de wijze waarop Jan van der Mast het verhaal wist over te brengen en uit te beelden.